Betaalbaarheid en woonlastenondersteuning

Sociaal huurbeleid kan niet zonder woonlastenondersteuning

De werkgroep onderkent de spanning tussen enerzijds een gezonde exploitatie van woningen voor lage en midden inkomens en anderzijds de betaalbaarheid ervan. Om de spanning op te heffen en om te voorkomen dat de lage en met name de midden inkomens tussen de wal en het schip vallen, blijkt er altijd overheidssubsidie nodig: hetzij objectsubsidie, die primair gericht is op de exploitatie van de woningen door de verhuurder óf subjectsubsidie/-huurtoeslag die primair de betaalbaarheid voor de woonconsument overeind houdt.

Betaalbaarheid en energielasten

Betaalbaarheid wordt gevormd door de som van huren en andere woonlasten waaronder energieverbruik. Corporaties moeten naar de mening van de werkgroep vooral investeren in energetische maatregelen (besparing én opwekking), zodat per saldo betaalbare woonlasten worden gerealiseerd. Daartoe kan de verhuurdersheffing beter worden vervangen door een investeringsplicht (met als bijkomend voordeel een belastingopbrengst van twee miljard). Corporaties die niet investeren of de energetische kwaliteitseisen niet halen, betalen alsnog de heffing.

Geen inkomensafhankelijk huurbeleid

Het inkomensafhankelijk huurbeleid is een bureaucratisch monster dat tijd, geld en energie vreet en net zoveel kost als het oplevert. Want de belastingdienst moet een extra slag maken om van álle gevraagde huisadressen het huishoudinkomen aan te leveren, om precies te zijn, het inkomen van twee jaar geleden. Tussentijdse huurverlaging moet mogelijk zijn voor mensen, die minder gaan verdienen en de regering moet aangeven hoe corporaties mogen anticiperen op de verminderde huuropbrengsten, die daarvan het gevolg zijn. Het inkomen van thuiskomende kinderen mag niet meegeteld worden opdat kinderen niet de gevangenen worden van de eventuele armoede van hun ouders en ook daarvoor moet een werkbare uitvoeringspraktijk bedacht worden. Dat alles zonder dat de privacy van burgers onnodig wordt aangetast. Verder moet het voor huurders mogelijk worden om bezwaar te maken tegen de woz-waardering van hun woning, ook al zijn ze zelf niet degenen die aangeslagen worden voor de ozb. Wie brengt hen overigens op de hoogte van de woz-waardering: de belastingdienst of de verhuurder?

Net als bij zorg en arbeid hebben onze volksvertegenwoordigers bij wonen de plicht om niet te experimenteren over de ruggen van de meest kwetsbare burgers en om de solidariteit tussen burgers fair te organiseren.

De Werkgroep Huurders van de PvdA pleit er daarom voor om de uitwerking van het regeerakkoord over een andere boeg te gooien. Alle bezwaren die zijn ingebracht tegen inkomensafhankelijke zorpremies, gelden ook voor inkomensafhankelijke huren. Laat woonconsumenten solidair zijn met elkaar via de belastingen. Voor wie dat nodig is, is er huurtoeslag. Wel een schild voor de zwakken, geen dwangbuis. We leven toch niet in een sovjetland? Laat huurders zo veel mogelijk vrij in hun keuze. Mensen moeten in onze open markteconomie zelf mogen bepalen welke combinatie van prijs en kwaliteit bij hen past. De een gaat voor een zo groot mogelijk huis met mooie meubels, de ander gaat voor een eenvoudige woning en wereldreizen. Scheefwonen is een scheldwoord, dat kompasloze knoppendraaiers in de mond nemen om zich niet zelf te hoeven verantwoorden voor wanbeleid.

Moderniseer het woningwaarderingsstelsel in overleg met huurders en verhuurders zodat het enerzijds de objectieve kwaliteit van de woning goed tot uitdrukking brengt en anderzijds de betaalbaarheid overeind houdt.